Vuurtorenloop Vlieland

zondag 9 juni 2013 - 1:27:24

Voor het eerst sinds jaren heb ik de Dubbele Mijl en ook de FBK Games gemist. Dat deed best een beetje pijn, maar het was niet anders. Ik werd namelijk op zondag 9 juni op Vlieland verwacht voor de eerste editie van de Vuurtorenloop. Het is een nieuw evenement, beter gezegd, het is een herziene versie van een al bestaand evenement dat de laatste jaren een kwijnend bestaan leidde en nieuw leven in werd geblazen.
De vuurtoren van Vlieland is relatief laag. Dat kan omdat de toren bovenop een duin staat dat maar liefst 45 meter hoog is. In de vorige versie van de Vuurtorenloop werd dat duin een keer of wat van beide kanten beklommen en dat was het dan. De nieuwe versie voert de deelnemers ook over het duin, maar vooral over het hele eiland, inclusief in het begin ruim een kilometer mul Noordzeestrand. Het parcours voert na het strand door de jachthaven, door het dorp, over de Waddendijk en door de duinen. En tussendoor beklim je het Vuurboetsduin. Een pittig parcours, dat is zeker. De lengte is origineel, namelijk 5 of 10 zeemijl, oftewel 9,25 of 18,5 kilometer. De korte afstand gaat één keer het hoge duin op en af, bij de lange afstand mag dat twee keer.

Ook nieuw is dat er een wandeltocht bij wordt georganiseerd, die 5 zeemijl lang is. Onderweg komen de deelnemers langs tal van verrassende locaties, zoals het gemeentehuis en de praktijk van dokter Deen. En uiteraard beklimmen ook zij het Vuurboetsduin, inclusief de vuurtoren.
Ik was vanaf het begin bij de organisatie betrokken (per slot is Vlieland een soort zusje van Terschelling) en had driftig meegedacht over het parcours. Sterker nog: ik had ´m zelf gemaakt, met behulp van afstandmeten.nl. Maar een route op papier is nog niet een route in het echt, dus had ik ´m van te voren meer een keer proefgelopen. En toen vond ik hem al redelijk zwaar. Op zondag 9 juni stond ik samen met zo´n 300 andere deelnemers aan de start van de hardloopwedstrijd. Best spannend, niet zozeer voor mijzelf, maar vooral vanwege de ervaring van de anderen. Wat zouden de reacties zijn na afloop? De organisatie wil er graag een jaarlijks terugkerend evenement van maken, dus was het wel belangrijk dat na afloop iedereen enthousiast zou zijn. Hadden we (lees: ik) hem niet te zwaar gemaakt?

Tussen de start van de 10 en de 5 zeemijl zit een half uurtje, anders lopen we elkaar in de weg op het Vuurboetsduin. Ik loop de lange afstand en start om 13.00 uur bij de sporthal. We lopen over een schelpenpad richting strand. Al na anderhalve kilometer worden we geconfronteerd met zacht zand en is het ploeteren geblazen. Sommige lopers zoeken de waterkant op, maar dan maak je wel heel veel extra meters. Ik besluit om op het strand te blijven. Gelukkig mag ik na ruim een kilometer zandhappen omhoog naar de jachthaven. Heerlijk zijn om weer vaste grond onder de voeten te hebben. Na een rondje door de haven en een stukje hoofdweg lopen we de Waddendijk op. Bij het 5 kilometerpunt krijgen we water en sponzen, en dan gaat het steil omhoog, richting vuurtoren. Ik loop wel lekker en kan blijven hardlopen. Dat lukt niet iedereen en ik haal een wandelende hardloper in. Ik zal hem niet meer terugzien, hij heeft blijkbaar te veel energie verspeeld in het begin. Goed naar beneden lopen blijkt een kunst op zich, want het gaat net zo steil weer naar beneden. Gelukkig blijf ik overeind en kan ik daarna herstellen op een pad door het bos en later door de duinen.

Bij camping Lange Paal mogen we terug richting dorp. De wind blaast vol in mijn gezicht en eerlijk gezegd ben ik daar wel blij mee, want je produceert ongemerkt erg veel warmte bij een dergelijk loopje. Dan een bocht naar links en daar gaan we weer, omhoog het duin op. We lopen nu de wandelaars achterop, die soms vier man breed omhoog gaan. Ik zigzag er tussendoor, vind het niet erg, het leidt lekker af. Dan komt vrije val nummer twee en molenwiekend stort ik me omlaag. Weer draaien we het bos in en in de verte hoor ik de speaker al. Nog een zandpad (tja, dat had ik niet gezien op afstandmeten, maar gelukkig is het goed te doen) en een schelpenpad en de tien zeemijlen zitten erop. Ik klok 1:27:24. Niet zo belangrijk, maar leuk om te weten. Ook leuk: ik word er tweede mee bij de dames 45 plus.

Bij de finish is iedereen het erover eens: zwaar, maar heel erg leuk. Zeker voor herhaling vatbaar. Ook van de wandelaars komen later positieve berichten. Oef!
De organisatie is van plan om er volgend jaar een tweedaags evenement van te maken, met op zaterdagavond de hardloopwedstrijd en op zondag het wandelen. Op die manier kun je er met het hele gezin een echt weekendje weg van maken. Nou, dat zien we dan wel weer. Nu eerst herstellen, want tjonge, zelden heb ik zulke stijve kuiten en bovenbenen gehad.